Personalesse

Wat doet een chinees als hij nog productief wil zijn in 40 graden zengende hitte? Nou, heel andere dingen dan wij. Ik heb het niet over de nieuwe chinees, ik heb het over de oude, wijze chinees. Er zijn er nog een paar, maar ook China wordt steeds meer westers… dus laten we er vooral voor zorgen dat deze wijsheden niet verloren gaan! (Vooral niet, omdat ze echt werken!)

Ik heb nooit goed tegen de hitte gekund. Ik zweette niet voldoende en ik werd steeds waziger tot ik niets anders meer kon dan me ergens in een zwembad laten zakken. Ik kende geen andere manier dan deze: Als het heet is, ga je naar het zwembad. Maar ja, als je dan een leeftijd bereikt waarop je toch iets moet doen op een dag, dan wordt dat lastig. Ach, die paar dagen per jaar, dat komt wel goed, maar toen was het nog geen 2018 en wie weet wat de komende jaren ons zullen brengen!!!

Wat doet een wijze chinees niet?

• Je gaat niet op heetst van de dag in de zon. Vooral niet op rijst- en lotusvelden. (Iets wat ik een keer heb geprobeerd en dat is inderdaad af te raden.)
• Je gaat niet heftig sporten midden op de dag. (Ik maak hier onderscheid tussen heftig sporten en rustige lichaamsbeweging…)
• Je gaat geen gekke dingen ‘doen’, zoals plotseling hele dagen in een koud bad hangen, heel veel ijsjes eten, ijskoud drinken drinken, de hele dag hangen, van airco naar airco gaan… Dit wordt door de jonge meer westerse chinezen inmiddels wel vergeten, maar een oude wijze chinees doet dat dus niet.
• Je eet geen kilo vlees op een BBQ-feestje.
• Je gaat niet zonnen.
• Je slaapt niet uit.
• Je haast je niet, maar je treuzelt ook niet. Ik doel hiermee op je mindset. Je kunt je aan de hitte ergeren en vinden dat die jou in de weg zit, en dan doordouwen, alsof de hitte aan de kant moet, maar dat werkt niet. Je kunt je ook het slachtoffer voelen van de hitte, maar dan zak je langzaam steeds verder in elkaar.
• Je gaat niet continu in de weer met schermpjes (computer, laptop, tv, telefoon) die zo mogelijk nog meer hitte brengen.
• Je drinkt en eet niets waar veel hitte in is gestopt. Dan gaat het dus om gebrande, gegrilde of geroosterde etenswaren. Dat klinkt een beetje saai als je je hebt verheugd op een BBQ of een lekkere kop (gebrande) koffie, maar de wijze chinees heeft bedacht dat alles waar energetische hitte in is gestopt, in je lijf nog meer hitte veroorzaakt.

Wat doet een wijze chinees wel?

De tips hebben vooral betrekking op voeding en rustige lichaamsbeweging. Ik zal de andere zaken hier ook noemen, maar dat spreekt nogal voor zich.

• Als je in de zon moet zijn, bedek je je. Dat is niet alleen omdat chinezen niet graag bruin worden, maar bedenk je eens, heb je ooit een chinees plaatje gezien met een onbedekt persoon op een rijstveld? Je zet een hoed op, van stro, geen petje.
• Je houdt een rustpauze op het midden van de dag.
• Je brengt jezelf in een flow die je lang vol kunt houden. Je vloeit mee (zwetend en wel) met de hitte. Je bent niet aan het strijden tegen de hitte, noch aan het opgeven, je werkt samen met de hitte en je voelt wat je met je lijf kunt aanvangen (dit vraagt enige oefening).
• Je hebt een steviger bed. (Een matras waar je in wegzakt is misschien leuk in de winter, maar het is veel te heet!) Je kunt ook overwegen om (op een matje) op de grond te gaan liggen, mochten je botten dat toestaan.
• Je zoekt rustige vormen van lichaamsbeweging, denk aan hele milde yoga of aan het chinese chi gong. Die bewegingen helpen je om je lichaam te voelen en de energie (dus ook de warmte) los te maken in het lichaam, zodat je de hitte ook los kunt laten. Het is heel bijzonder, maar juist dat soort bewegingen hebben mij geholpen om te gaan zweten, waardoor ik af kon koelen. Als je teveel zweet, blijkt ook dat dit soort bewegingen je lichaam helpen om het zweten te reguleren. Te weinig zweet wordt genoeg en teveel zweet wordt voldoende. In elke stad zijn er tegenwoordig trainers te vinden in chi gong, zij kunnen je hier ongetwijfeld meer over vertellen.
• Je gaat ergens in de schaduw aan de waterkant staan. Of je gaat pootje baden in natuurwater. Je gaat niet verder dan tot je bovenbenen, misschien dat je vingers net het water raken. Vervolgens voel je hoe je onderkant in het ‘water’ leeft en hoe je bovenkant in het ‘vuur’ is gebleven. Kijk of je met meditatie de boel bewust kunt laten stromen tussen vuur en water. Dat doe je natuurlijk ook niet in de zon, dus het is misschien even zoeken naar een gelegenheid waar schaduw gecombineerd is met water waar je in kunt staan, als het al bestaat. (Pas op voor blauwalgen.)
• Je loopt (of staat) op blote voeten in het gras (in écht gras, geloof me, in kunstgras is het niet fijn lopen, vooral niet wanneer de zon er op heeft gestaan). Dit sluit aan bij de voorgaande punten. Je moet je lichaam helpen om te begrijpen hoe dat ook alweer werkt: hitte. De ‘aarde’ kan verkoelen, dus je kunt op je blote voeten misschien ook toestaan hoe de aarde jou verkoelt, van onderaf.
• Je oefent je in ‘niets’ doen of in ‘iets’ doen zonder ophef.
• Je gaat rustig aan van een hete plek naar een koude plek en andersom, zorg dat je geen ‘klappen’ krijgt. Ga je bijkomen in een kerk in Zuid-Frankrijk, haal dan diep adem wanneer je naar binnen bent gegaan, geef je lichaam de kans om te acclimatiseren. Als je naar buitengaat doe je dat ook, ga echt even bewust in de hitte staan, zodat je daarna weer samen met de hitte verder kunt bewegen. (Je kunt hem niet ontlopen, weet je nog?)
• Je drinkt lauwe ongezoete sojamelk. Dit is geen grapje, er zijn tal van drinkbare zaken die helpen bij het reguleren van je warmte. Een ander voorbeeld is lauwe groene thee. Een arabische tip: yoghurtdrank met wat zout (ja zout, niet met suiker) en munt. Gooi gewoon wat yoghurt in de blender met zout en munt. Klaar.
• Je eet alles wat kort is gebakken of (liefst kort) in water is gekookt. In water koken is een milde manier van verhitten, dat geeft weinig energetische hitte in je lichaam als je het opeet. Kort bakken geeft ook relatief weinig energetische hitte. Het is niet voor niets dat de wok (het kort verhitten) zo’n gemeengoed is in China.
• Je eet ook rauwe producten, maar ze mogen niet ijskoud zijn. Je lichaam gebruikt namelijk energie om ijskoude producten op te warmen zodat je die spijzen kunt verteren, in eerste instantie krijg je het dan een beetje koud, maar op termijn zet je je lichaam dus juist aan het werk, waar je het warm van krijgt. Gevoelige mensen kunnen dan ook echt buikpijn krijgen wanneer ze een ijsje eten terwijl het 40 graden is buiten. Niet doen! Sushi is ook nooit ijskoud.
• Je eet gefermenteerde producten, die zijn zeer aan te raden (zoek maar eens op wat er wel niet allemaal gefermenteerd is). Deze producten zijn al gedeeltelijk veilig voorverteerd (in zout) en dat maakt dat jij ze kalm en koel kunt verteren en je voedingsstoffen op kunt nemen zonder jezelf te verhitten.
• Je eet pittig, niet te pittig, maar wel redelijk pittig. Pittig helpt je om te zweten. Je zou denken, dat is toch vuur en hitte? Maar nee, dat is het niet. Pittig eten doe je om je poriën open te zetten en de hitte te verdelen in je lichaam en het naar buiten te werken. In alle hete landen eten ze PITTIG. Dat is niet voor niets. Je kunt effectief pit creëren met mosterd, mierikswortel, gember en pepertjes (peperkorrels zijn minder aan te raden in de zomer, omdat ze vaak gebrand zijn)…
• Je eet veel verse groente. Die verkoelen. Er zijn hele boeken geschreven over welke groente wat doet, maar dat strekt te ver voor een blogje van mijn hand.
• Je eet rijst. Gewoon doen. Eet eens een week alleen maar rijst (i.p.v. brood, aardappelen of pasta), geloof me!
• Je eet ‘s ochtends vroeg een stevigere maaltijd, met meer vet en meer granen en wat vlees. Al je andere maaltijden houdt je licht.
• Je eet grotendeels vegetarisch.

Voor een goed boek over eten, verwijs ik je door naar:

Voeding volgens de vijf elementen (er is ook een boek met recepten bij te koop, maar dit is de theorie)

Ik wens een ieder een aangename zomer…

Follow

Of een achttal vrijstellingen…

Deel 1

Inmiddels zit ik hier met drie prachtige mapjes vol met kopietjes van diploma’s, cijferlijsten en vakinhoudelijke beschrijvingen van de vakken die ik heb gevolgd…

Het plan was: Een opleiding doen aan de LOI tot docent Nederlands aan het Voortgezet Onderwijs.
Ik ben eerst jaren bezig geweest met het overwinnen van allerlei vreemde obstakels, waarvan er enkele niet eens blijken te bestaan, maar nu was ik er dan toch echt klaar voor… Dacht ik.

Veel mensen zeggen: Wat moedig! Nog een studie beginnen en dan ook nog helemaal zelfstandig bij de LOI… Dat vraagt wel wat doorzettingsvermogen… En ik kan je nu al zeggen: DAT IS WAAR! (Maar ik ben nog niet eens begonnen…)

Wat ik wel heb gedaan is ‘gaan studeren’. En daar is meer moed en doorzettingsvermogen voor nodig dan voor de opleiding zelf, als je het mij vraagt.

Gewoon, zodat je even weet hoe zoiets in zijn werk gaat, op je bijna 35ste… Een vak leren. En ik ben nog nergens… Komt ie:

Stap 1.) Je ontdekt dat je vak (musicus, en docerend musicus ook nog) geen enkel zeker perspectief meer biedt voor de toekomst. Ok, je komt net rond, maar voor hoe lang? En ondertussen moet je een beetje op je energie gaan letten, doorwerken tot je 75ste, maar waar dan? Nou ja, niet realistisch. Herken het probleem: Nederland is geen land om musicus te zijn.

Stap 2.) Erken het probleem. Er moet dus iets veranderen. Eerst een paar jaar klagen tegen iedereen die je ziet… Tegen je ouders (die wel gewoon een huis hebben kunnen kopen op twee kunstenaarsinkomens, een huis dat nu meer waard is dan toen, wel te verstaan…), tegen je vrienden (IT’ers en anders soortgelijke exacte mensen, enne…  …docenten), tegen collega’s, tegen mensen in de trein… Klinkt als: Toen ik aan mijn studie begon waren er nog subsidies voor muziek, voor scholen, voor verenigingen, voor muziekscholen… dat ligt allemaal op zijn gat… en bovendien worden er veel te veel mensen opgeleid… Maar klagen is niet erkennen dat je een probleem hebt… Dus dat was stap twee, daar kwam ie: Ik moet zelf veranderen, want de wereld gaat het niet voor me doen, hoe stom ik dat ook vind.

Stap 3.) Prima, we komen er wel. Brainstormen. Wat dan wel? Daar zit je dan met je VWO en je HBO docerend musicus (dat geen onderwijsbevoegdheid blijkt te geven, ook al heb je wel onderwijskundige vakken gehaald en stage gelopen)… En wat heb je verder? Een onafgeronde propedeuse Nederlandse taal- en letterkunde, een bachelor Psychologie en Maatschappij… Niets van dat alles geeft uitzicht op een baan… Dat onderzoek je, dan weet je dat. Een mooie optie is een master Economische psychologie… maar dan werk je straks ergens waar je helemaal niet blij gaat zijn… Of dan Marketing psychologie? Of dan toch maar gaan coachen? Ja ja, zelfstandig zijn, dat was ik al, als musicus, en dat is geen lolletje… Nee, iets met zekerheid!!! Wat jammer dat ik al een HBO opleiding heb afgerond… De volgende kost me 8000 euro per jaar… Enige keuze is dus een master in het verlengde van mijn HBO of mijn universitaire Bachelor…

Kkrrrrrrrr….. WRONG!!!!!!

Na een jaar oriënteren en er niet uitkomen, informeer je bij mensen die zich hebben laten omscholen tot docent voortgezet onderwijs hoe ze dat nu hebben gedaan… Nou, een school zoeken die je per se nodig heeft, wiskunde dus, of Duits, of economie, en dan zorgen dat ze je daar willen houden en dat ze je scholing aanvragen bij het Rijk. Het Rijk heeft potjes. Mooi. Dus zoeken naar een vacature Docent Nederlands, want dat is het enige zinnige dat ik goed zou kunnen geven, en ook juist hetgeen dat ik graag geven zou… maar ja… Da gaat niet! Want in elke vacature staat: Alleen mensen met een onderwijsbevoegdheid kunnen solliciteren. Een jaar verstrijkt. Tot je via via via via via via per ongeluk iemand spreekt die zegt: Maar je mag een opleiding HBO voor in het onderwijs of de zorg altijd voor het lage wettelijke collegegeldtarief volgen, als je nog niet zo’n opleiding hebt… AH! Er is een regeling! Een hoop boosheid en teleurstelling verder, terwijl dit eigenlijk goed nieuws is, maar niet NA EEN JAAR, kom je bij de LOI.

Stap 4.) De LOI. Stap vier IS de LOI. De enige instelling waar ik met mijn avondbaan een deeltijd studie HBO kan doen om docent Nederlands te worden in het VO, is de LOI! Want ik moet overdag deeltijden… Tja! En laat dat nu net goed uitpakken! Want ze zijn klantvriendelijk. Ze nemen de telefoon binnen een paar minuten aan. Ze bellen je terug op afgesproken tijden. Ze geven je alle informatie die je nodig hebt en meer. Ze begeleiden je (ook in het klotetraject van het vragen van vrijstellingen dat volgt in Deel 2 van deze blog)… De LOI is top. En ik heb nog niets gedaan. Sorry, Fontys, UU, en UvT, maar daar kunnen jullie nog een puntje aan zuigen!

Maar wat blijkt? Bij de LOI kun je alle opleidingen altijd doen voor het tarief waarvoor ze het aanbieden, zij doen niet aan studies van 8000 euro, want ze zijn particulier… Ik had dus verdorie twee jaar geleden al begonnen kunnen zijn, en daar ben ik vier maanden geleden achter gekomen. RUK.

Stap 5.) Inschrijven. Nee nee nee… Dat gaat zomaar niet. Want, wijsheid is (de LOI kent de eigen tekortkomingen) eerst vrijstellingen aanvragen, dan heb je minder problemen met het terugvragen van het collegegeld, dat is dan namelijk meteen verrekend. Okay dan, doen we.

Deel 2

We zijn gekomen bij deel 2 van deze blog. Dat betekent dat het nu eindelijk over die verdraaide vrijstellingen zal gaan.

Dat is weer een heel aparte route. Die vele kromme wegen kent en uiterst vervelende blokkades in de vorm van juffrouwen achter balies…

De route loopt via de LOI naar alle onderwijsinstellingen waar ik de afgelopen jaren heb gestudeerd… De LOI wil namelijk diploma’s, cijferlijsten, werkervaring en vakinhoudelijke beschrijvingen… Is je aanvraag compleet dan gaat dat naar een sjieke onafhankelijke commissie, die beoordeelt of jij vrijstellingen krijgt. De LOI besteedt dit uit, want dat komt haar geloofwaardigheid ten goede. Goed plan.

Ik ken de commissie niet, die krijg je niet te zien, maar ik zou ze graag iets willen schrijven:

Lieve Commissie,

Ik ben het Fucking zat… Ik heb ALLES compleet en jullie vinden van niet, omdat ik geen Officiele Vakinhoudelijke Informatie heb met Stempel en Paraaf. Maar weten jullie ook dat de opleidingen die dingen niet eens bewaren? Dat je ze niet kunt krijgen? Dat niemand weet wie er mag tekenen en stempelen voor zoiets? Dat dit overbodig is gezien het feit dat je toch een cijferlijst hebt en dat je aan mag nemen dat Onderwijskunde onderwijskunde is en Middelnederlands middelnederlands? Zijn jullie dan niet allang blij met de grote moeite die ik heb genomen om bij alle vakken waar ik vrijstellingen voor aanvraag compleet te beschrijven wat ik heb gedaan en wat dat inhield? Neen. Jullie willen stempels en handtekeningen. Ik hoop Potdomme dat jullie het zullen lezen ook! Want ik heb er meer dan een maand werk aan gehad. Lees en geef me die vrijstellingen.

Hatelijke groet,

Esther

Dus… dat heb ik dan ook weer overleefd…

Ik verwijs de geïnteresseerde lezer vanuit hier graag door naar de volgende blog: De Gezusters Zondertijd. Dit is mijn satire op een dagje rondrennen op de UvT… op zoek naar tekstjes, stempeltjes en paraafjes…

Follow

Dit is zo’n beetje het mooiste boek dat ik het afgelopen jaar heb opengeslagen…
Gary Zukav legt uit wat ik al meerdere keren zelf had bedacht, maar doordat het in zulke heldere taal wordt gepresenteerd, is het nu niet meer iets dat ik heb bedacht, maar iets waar ik van overtuigd ben. Soms heb je de woorden van een ander nodig om je op het goede moment over de streep te trekken.

Als wij mensen hier inderdaad van alles moeten leren… Wat kom ik hier dan doen? En hoe kom daar achter? Waar is de gebruiksaanwijzing?
Het is vrij logisch dat je pad bepaald wordt door wat je nog moet leren… Ik vind dit altijd wat ‘Jip en Janneke’-achtig, maar volgens de wet van oorzaak en gevolg is het abstract gezien ook heel begrijpelijk. Elk mens heeft in het verleden gehandeld vanuit verschillende intenties en die intenties beïnvloeden je energieveld en het energieveld van de mensen om je heen, het land waarin je woont, de wereld, het universum… Elke intentie verandert je energie. Leren is misschien niets anders dan je energie terug in balans brengen.

Wat als ik bang ben, bang dat ik het leven niet in de hand heb, dat ik niet kan bepalen wat er op mijn pad komt? Als ik handel vanuit die angst, dan zal mijn intentie altijd zijn dat ik mijn wereld en anderen in mijn wereld wil controleren. Ik zal boos worden als mensen zich niet aan mijn regels houden, omdat ik dan mijn angst weer ga voelen. Ik zal alles doen om maar niet te hoeven voelen dat ik bang ben, want bijna elk mens is bang te voelen dat ie geen macht heeft.

Maar wat gebeurt er met een mens als hij accepteert dat hij geen macht heeft? Je kan natuurlijk stil gaan staan, geen stap meer zetten, het nut er niet meer van inzien… Dan wil je eigenlijk nog steeds macht en je accepteert niet dat je het niet hebt, je geeft de hoop op, maar je geeft je niet over aan het leven. Maar het kan ook anders, je kan je ook bevrijd voelen. Als je accepteert dat je geen macht hebt over de wereld en anderen in je wereld dan kom je bij je angst. En als je je angst onder ogen komt, dan wordt die zachter. En uiteindelijk ben je vrij.

De afgelopen maanden heb ik geregeld gevoeld welke angst er onder mijn boosheid zat en ik voelde dat ik mijn ogen wilde sluiten voor iets dat essentieel was… Ik wilde boos blijven maar de gebruiksaanwijzing had ik zelf al bij me en intuïtief kon ik dat ook voelen. Ik kon er alleen niet bij komen, omdat ik net zoals iedereen geneigd ben om mijn angst te bedekken door macht uit te oefenen over de wereld en anderen in mijn wereld…

Ik probeerde macht uit te oefenen over mijn omgeving maar ik faalde hopeloos. Ik vroeg iemand iets niet te doen, omdat het me zou kwetsen, maar deze persoon deed toch wat ie zelf wilde. Ik vroeg anderen om me te accepteren, maar dat deden ze niet. Wat ik wilde dat er zou gebeuren, gebeurde niet. Ik voelde me machteloos. Ik voelde me bang.

Macht is iets dat we niet hebben. Je hebt uiteindelijk niets te zeggen over de wereld en anderen in je wereld. Die wereld is zo omdat je een verleden vol oorzaken hebt geleefd, vol intenties, die je wereld nu kleuren. Die wereld is nu zo, opdat jij je energie terug in balans kan brengen, opdat je kan leren.

We hebben geen macht. Wel is er zoiets als authentieke macht. Authentieke macht is de keuze die je hebt om elke dag opnieuw zorgvuldig te kiezen wat je intenties zijn, zo geef je de wereld de kleur die jij kloppend vindt. Elke seconde, bij alles wat je denkt, zegt en doet, heb je een intentie. Je kan heel goed voelen of je intentie positief of negatief is. Bijvoorbeeld dankzij het zogenaamde onderbuikgevoel…

De afgelopen maanden voelde ik dat het niet klopte als ik boos was, ook al was mijn boosheid nog zo gerechtvaardigd, ik wilde het niet meer. Anderen zeiden me dat ik voor mezelf op moest komen, mijn grenzen moest afbakenen, dat ik consequent moest zijn. Maar het was toch niet goed voor mij om vanuit boosheid in het leven te staan en ik snapte ook niet waarom ik zo boos was… Want eigenlijk kon ik het anderen helemaal niet kwalijk nemen dat zij hun leven leidden zoals zij dat wilden… Ik begreep ze. Om dan toch boos te zijn, dat leek onzinnig. Maar ik was het wel. Nu begrijp ik dat ik eigenlijk bang was…En ik bedekte mijn angst met boosheid.

En ik voel het nog steeds. Alsof er een stemmetje in mij roept om aandacht… “Ga op je strepen staan!” “Baken je territorium af!” “Bijt van je af!”

Vermoeiend is het wel, maar ik ben vastbesloten: Ik ga niet meer luisteren naar dit stemmetje, er zijn mooiere intenties waaruit ik kan kiezen…

Follow

Nee… Paul Liekens ditmaal niet op zijn best… Het is een oud boekje uit het jaar 1984, zo’n klein Ankertje, en meestal ben ik heel blij met die Ankertjes die net een beetje info geven over één hoekje van een onderwerp: net genoeg om te weten waar het om “draait” en net te weinig, zodat ik nieuwsgierig word…

Misschien is het de leeftijd van dit boekje en werkten de hersens van het leespubliek toen anders, maar ik heb nog nooit zo’n vervelend en ongeorganiseerd Ankertje gezien. Ik ga nu, voor de eerste keer in mijn leven, eventjes fikse anti-reclame maken. En dat nog wel voor een boekje dat je overal op rommelmarkten voor minder dan 1 Euro kan vinden… Ik begrijp dat mijn pogingen tot anti-reclame een totaal averechts effect hebben, want nu ik dit zo doe, wil iedereen die dit boekje tegenkomt in de toekomst (op die bewuste rommelmarkt) het liefst zelf bekijken wat er nou zo vervelend aan is… Maar ja, ik ben meer dan een jaar geleden begonnen met het schrijven van recensies van de boeken die ik heb gelezen, en dit is er één van, want JA, ik heb het echt gelezen, alle 95 pagina’s!

In “Karma en levensbestemming” probeert Paul Liekens (schrijver van het Ankertje “Reïncarnatie, sleutel tot de zin van het leven”, wat een stuk beter was in zijn soort) ons bewust te maken van het feit dat wij een levensbestemming hebben. In 95 pagina’s wandelt hij nonchalant door onderwerpen als analoog denken (al benoemt hij dit beestje niet bij de naam), trillingsfrequenties en vibraties, je opdracht zien in getallen, woorden, klanken, beelden en talenten, numerologie (voor 12-jarigen) en astrologie…

Op pagina 13 raak ik in een slappe lach en ik kom er niet meer uit, het hoofdstuk genaamd “Hoe werkt het in de praktijk?” gaat mij vertellen HOE HET IN DE PRAKTIJK werkt. Althans, dat is mijn verwachting. Er volgt een opsomming van Saturnus-vibraties die trillen in de wereld om ons heen en in ons lichaam… Saturnus trilt namelijk in onze rug en onze knieën, is dat niet handig om te weten?

Rustig doorlezen, het komt vast, de clou… maar de enige clou die volgt is dat je je bewust wordt van je Saturnus en Venus-vibraties… Mijn lachspieren schokken lichtjes door, wat zouden dat voor vibraties zijn? Bij Venus-vibraties kan ik me dan nog wel wat voorstellen, als vrouw zijnde… Maar wat ik er nou praktisch mee kan is nog even ongrijpbaar als de vibraties zelf…

Paul vertelt ons dat in al-les (ja ja, over-al in het boek vind je aandachtsstreepjes in woorden die je etymolog-is-ch ook esoter-is-ch kan laten klinken) een Godsvonk aanwezig is. En in al-les vind je een les… Paul vindt dit geweldig… Al-les, het Al en les, Al+les is Alles! Paul is blij. Maar ik voel me meer een nummertje 17.

Karma en levensbestemming, Paul Liekens, ISBN: 90-202-0668-0.

Follow

De Helende Stem is een boek van Loucas van den Berg. Een boek over hoe je je menselijke stem kan inzetten om te helen, te genezen. Niet alleen het lichaam of de psyche maar wellicht ook de ziel… Mocht je voor zulk soort zaken openstaan.

Ik heb al vaak ervaren dat zingen een enorm emotionele aangelegenheid kan zijn. Soms is het dat echter niet, het kan kaal zijn en nogal nutteloos aanvoelen. Daarom sprak dit boek me zo aan. Achter in het boek staat een citaat van Barbara Marciniak, een medium dat informatie channeled van  “boven”. Ik heb geen idee hoe ze precies aan die tekst komt, want ik heb het oorspronkelijke boek niet gelezen, maar dit citaat is zo prachtig dat ik het hier even wil vermelden:

Er zal een tijd komen dat kinderen samen zullen komen en gebruik zullen maken van hun unieke telepathie om stille klank te maken. Ze zullen hun geest gebruiken om in andere dimensies van het bestaan symfonieën te scheppen. Ze zullen inwendig en uitwendig klank gebruiken om over de hele planeet samenklanken te scheppen als schilden van licht. De kinderen zullen in honderdtallen bij elkaar komen, en dan in duizendtallen, en ze zullen geleid worden naar dit collectieve proces van verbeelding. (Uit Onze levende bibliotheek: Aarde, lessen van de Pleiadiërs, Barbara Maciniak, Tera Thomas, Petiet, Tiel 1996, p. 202)

Ik kan ze gewoon zien staan! Wat een mooi beeld! Zelfs als je niet in de hele mambojambo gelooft dan is dit toch ontzettend mooi, al is het misschien maar fantasie…

De helende stem, Loucas van den Berg, ISBN: 90-202-4359-4

Follow

Klinkt Indiaas… en het betekent: De wereld is geluid.

Aha, dacht ik toen. Dat boek moet ik hebben.

Een boek dat over klank, geluid en muziek gaat en dit combineert met leven, levensritme, vibratie van alles, de wereld om ons heen, onze cellen, onze gedachten. Niet verbaasd mij meer sinds ik de cymatics studies heb gezien van Hans Jenny. Zie http://www.cymaticsource.com/ . Dat moet je echt eens zien! Je gelooft je ogen niet. En zodra je je ogen gelooft, ja dan weet je dat alles bestaat uit vibratie, uit geluid! Hele hoge vibraties heten “licht” maar het is eigenlijk niet zo anders dan geluid. Het zijn trillende golven. Op de een of andere manier kan ik het allemaal prima volgen, maar het is geen eenvoudige kost.

Het is wel heel inspirerend allemaal! En ik ben dan een zangeres, dus ik ben wel benieuwd, kan ik nog iets zinnigs doen met mijn stem? Iets meer dan alleen “mooi” zingen volgens de esthetiek van een of ander conservatorium of een andere oogkleppencultuur…

Nada Brahma, de wereld is geluid, een speurtocht door muziek, wording en bewustzijn van Joachim-Ernst Berendt, ISBN: 90-7010-465-2

Follow

Ik heb een klein boekje gevonden dat een schat aan woorden bevat, woorden die je kunnen helpen met mediteren. En dan bedoel ik niet mediteren op leegte, of mediteren op ontspanning… Ja, dat ook, maar ik bedoel ook mediteren op de meest uiteenliggende onderwerpen, het boek suggereert dat je zelfs de hele goddelijke bibliotheek van je ziel kan inkijken tijdens een meditatie.
Daar heb ik wel oren naar!

Vraag me niet waarom, maar het lijkt me enorm leuk leesvoer in die bibliotheek! Ik ben sowieso altijd al een erg nieuwsgierig aagje geweest en ik ben ook een enorme boekenwurm. De gewone aardse bibliotheek of boekenwinkel loop ik met gemak binnen, maar naar buiten lopen valt me altijd zwaar…

Er staan 50 meditaties in het boekje, maar volgens mij is het alleen in het Engels verkrijgbaar. Mocht je van mediteren houden en net als ik niet genoeg krijgen van wat er allemaal nog meer tussen hemel en aard is, dan kan ik je aanraden om dit boekje ergens op de kop te tikken en je te verdiepen in een meditatie. Verdiepen in jezelf, in de wereld, in je omgeving, in kunst, in … noem maar op!

Fifty spiritually powerful meditations, Margaret Rogers, ISBN: 81-7224-624-2

Follow

Dat klinkt misschien een beetje raar, behalve voor die mensen onder ons die na hun 60ste zijn gaan krimpen en met weemoed terugdenken aan de tijd dat zijn nog niet gebocheld of herniagevoelig waren…

Dit gaat echter over kinderen, een boek over kinderen, welteverstaan. Het boek heet: ‘vroeger toen ik groot was’ , vérgaande herinneringen van kleine kinderen, door Joanne Klink. ISBN: 90-259-4452-3

Het is een boek over kinderen maar niet helemaal voor kinderen, het is eigenlijk best zware kost. Achterin staat er een brief aan de kinderen zelf… Ik heb de brief gelezen en ik kon niet stoppen met huilen. Geen idee wat dat over mij zegt, maar het raakte me enorm. Het hele boek is verder gericht op ouders. Ouders van kinderen die bijzonder zijn, die dingen zeggen die je als ouder niet begrijpt, dingen die je maar al te snel naar het rijk van de verbeelding wegwuift.
Het boek gaat ervan uit dat de kinderen gewoon gelijk hebben. En dat vind ik nou eens een heerlijke opluchting. Ik zeg: MENSEN, LUISTER EEN KEER naar jullie kinderen… Die zeggen namelijk verdomde mooie dingen waar je verdomde veel aan kan hebben! En dat doen ze niet voor niets, dus doe er nou je voordeel mee!

Het is een prachtig boek om wakker te worden. Voor iedereen met kinderen, voor iedereen die zelf een kind was (of nog is, ergens diep van binnen) met wat meer fantasie dan goed voor hem was… Laat ik je zeggen, wie weet is die fantasie juist voor van alles goed… Houd het maar vast, koester het maar.

Een kind een kind laten zijn krijgt wat mij betreft een heel nieuwe betekenis in dit boek. Ik vier van binnen een feestje, want ook al komt het voor mij wat laat: eindelijk gerechtigheid! Haha! ; )

Follow

Onderstaand boek is een boek over de zeven tibetaanse persoonlijkheidstypen. In het boek wordt uitgelegd hoe je een indeling kan maken van verschillende persoonlijkheidstypen aan de hand van drie elementen die in de tibetaanse filosofie belangrijk zijn. Tripa, Loeng en Pegen. Vuur, lucht en aarde. Met deze drie types is het mogelijk om allerlei combinaties te maken die weer leiden tot samengestelde types. Iedereen kan de vragenlijst invullen in het begin van het boek, als je dit goed doet, met aandacht voor detail en gradatie, dan volgt uit de score tot welk type je behoort. En dan begint de lol: prompt lees je van alles over je zelf wat je al lang wist, met gebruiksaanwijzing. Het is een gebruiksaanwijzing voor je lijf, voor je geest, voor de keuzes in het leven…

Follow

Mijn zoektocht naar informatie over reïncarnatie en alles wat ermee van doen heeft is begonnen bij dit boek:

De Aarde is slechts een leerschool, Thea van Leent, Akasha, 1992.

Dit boek is een soort roodkapje verhaal over de aarde en de hemelen en de hellen. Ik heb het gevoel dat ik door de sterk vereenvoudigde vorm van Dante’s goddelijke komedie wandel, eigenlijk is het exact hetzelfde, behalve dan dat het doorgaat voor een informatief boek (geen roman) en het is leesbaar. Dante is dat niet, ook niet in het Nederlands.

Ik heb het, ondanks dit onomfloerste oordeel, een heerlijk boek gevonden om in te beginnen. Het roodkapje gehalte was zo hoog dat het lekker las en dat het ook ok was om af en toe tegen de schrijfster te zeggen: mooi niet, dat gaat er bij mij niet in. Het grootste probleem vind ik dat het geschreven is door de ogen van een mens, een lerares, n.a.v. de verhalen van een leerling van haar. Ik geloof dat die leerling het zo heeft ervaren (de lerares was er wel bij maar kon zich telkens na de trance niets herinneren…) maar ik geloof niet dat het zo IS. Ik denk dat er een werkelijkheid is die zo ontastbaar is dat wij met onze woorden en beelden er een eigen niet-werkelijke vaste vorm aan gaan geven, we interpreteren, en soms heb ik liever dat er niemand is die interpreteert. Ik doe dat liever zelf.

Dit boek is heerlijk als je wilt dat iemand anders voor je interpreteert, zodat jij gewoon lekker kan lezen. Ik heb het boek gebruikt als opstapje en ik raad het in mijn omgeving aan aan mensen die niet echt geïnteresseerd zijn in het onderwerp omdat ze niet houden van de “zweverigheid”. De mensen die liefst alles in Jip en Janneke taal lezen. Voor hun is dit een goed boek om eens te beginnen. Voor iedereen die wel zelf na wil denken is dit ook een goed boek om te lezen omdat je je er pijnlijk bewust van wordt dat we met zijn allen door een gekleurde bril zitten te kijken. Vooral dit onderwerp dat toch nogal ontastbaar is, wordt zo gekleurd beschreven, dat is in meer boeken. Ik heb daar moeite mee omdat ik voel dat er dan iets niet klopt.

Een voorbeeld is het “lopen” van sfeer naar sfeer. In het boek hebben ze het over lopen. Ik geloof niet dat er “gelopen” word, al weet ik niet precies hoe je je verplaatst tussen de sferen. Ik heb op de een of andere manier het gevoel dat het allemaal hier is, allemaal op dit moment, dus dat het geen nut heeft om jezelf te verplaatsen. 3-dimensionaal wandelen lijkt me nutteloos als je van de ene dimensie naar de andere gaat… Door het te omschrijven als “lopen” krijg ik een beeld in mijn hoofd van een meisje en een vrouw die met een gids door de wolken stappen, en dat voelt gewoon zo onwerkelijk. Maar nogmaals, het leest lekker!

De grootste winst kan je uit dit boek halen als je zelf gaat herinterpreteren. Althans, dat is wat ik deed, en dat bracht me verder op filosofisch gebied. Ik ben gaan voelen wat het is om de concepten tijd en ruimte los te laten, precies omdat ik het zo ongemakkelijk vond en vervelend dat dat in het boek juist niet werd losgelaten. Ik ben ervaringen gaan zien als reflecties van een werkelijkheid. Ik ben mijn eigen leven daardoor ook anders gaan bekijken.

Ik weet dat niet iedereen zoveel denkwerk wil verzetten bij het lezen van een boek, en dat hoeft gelukkig ook niet. Het is duidelijk dat Thea van Leent haar boek heeft geschreven voor mensen die juist niet na willen denken, maar ja, ze kan het me niet verbieden!!!

Follow