Personalesse

Ik ben helemaal blij… Ik heb de ruwe opname van het Pie Jesu gekregen en die heb ik meteen hieronder eventjes gelinked zodat iedereen even mee kan genieten. Het klinkt als een groot zwembad, dat klopt ook wel een beetje… het was is de koepelkerk van Dongen… En dan klinkt het zo…

De mannen van het geluid gaan proberen de boel nog wat op te poetsen, misschien dat ik over een tijdje onderstaand mp3tje dus vervang door een mooiere versie.

Het valt me op dat ik het heerlijk vind om in een kerk te zingen, niet zozeer om de akoustiek, maar om de sfeer ook. Het voelt alsof het dan een doel heeft. Ik zing over iets dat wezenlijk belangrijk is, niet zomaar een beetje over wat liefdesverdriet en andere aardse zaken die voorbij gaan. Het is alsof je over de eeuwigheid zingt…

Ik voel het zelf ook weer als ik dit terugluister, aan jullie nu de kans om mee te luisteren, begrijpen jullie wat ik bedoel met eeuwigheid? Horen jullie dat ook? Ik kan me niet voorstellen dat ik dat ben, ik klink zo… zo… zo niet 28 jaar, zo niet “komt net kijken…” Lekker eigenlijk!

Klik hier om ook mee te luisteren …

Follow

Er schoot me ineens iets te binnen toen ik in mijn wagentje door Brabant aan het rijden was en dat was het volgende:

Mensen maken er een potje van, ik weet uit eigen ervaring dat ze dat doen, want ik doe het ook. Kijk maar, ik rijd hier nu rond in een ozonvervuilend vehikel en hoe vaak ik er ook bij stil sta, ik doe het toch…

Mensen maken er dus een potje van.

Toen dacht ik daarna: Ben ik dan helemaal hier naartoe gekomen enzo (om te leven op deez aardklomp) om tot die conclusie te komen?

Toen dacht ik daarna: Vast niet. Want dat had ik ook wel kunnen zien vanuit de verte… Daar heb ik geen leven voor nodig.

Ik heb echter wel een leven nodig om te onderzoeken of ik het wel echt bij het rechte eind heb. In het kader van de “zin van het leven” wil ik wel even verwijzen naar het afgelopen jaar. Dit jaar ben ik gaan voelen hoe het is om onderdeel te zijn van de mensheid en niet de hele tijd vanuit de hoogte een beetje op ze neer te kijken en over ze te mokken. Ik ken mensen die ook mokken op mensen, bijvoorbeeld op Tilburgers, of op die mensen van de Islam. Daar heb ik geen last van, ik mok op de “mens” als een geheel. Maar ik moet zeggen, als ik met ze op “aarde” zat, mentaal dus afgedaald van mijn ivoren toren, vond ik die mensen eigenlijk heel fijn en heel bijzonder. En dan heb ik het over gewone mensen… Niet over artiesten of helderzienden. Ik vond de gewone mens al bijzonder. Dat was helemaal nieuw voor mij en het was een heel fijn gevoel.

Maar ja, afdalen lukt niet altijd. En het levert leuke anekdotes op. Soms ben ik net zo’n alien als ik kijk naar wat er om me heen gebeurt. Zo nu dus ook in het kleine stuk blik. Je kijkt door die plastic ruitjes zo de wereld in en je rijdt alles voorbij. Je hebt geen contact met mensen. En als je contact hebt is dat zelden prettig, want of je bent zo in gedachten dat je het zebrapad niet zag, of je rijdt keurigjes precies 50 km/u maar degene achter wil er zo graag langs. En de negativiteit die daarvan afstraalt… Dat opzich is al onvoorstelbaar… Ik hoop altijd maar dat die meneer op het zebrapad het me zal vergeven, en ik hoop altijd maar dat de mevrouw achter me (ja, die doen dat ook) zich niet teveel opwindt.

IJdele hoop. Dat is me wel duidelijk. En heel vervelend ook. Want hun negativiteit kruipt in mij en ik heb er nog een dag last van… Heel zonde. Mensen om me heen zeggen: laat ze toch, wat maakt het uit… Nou ja, als ik het kon laten, dan had ik dat wel gedaan. Maar ik ben een spons. Ik zuig alles op uit mijn omgeving, is mijn omgeving negatief, dan ben ik het ook. Heel vervelend en er wordt aan gewerkt, maar het lastige is: het is ook mijn kracht!

Dezelfde mensen die zo gefrustreerd raken omdat ze de kleine lettertjes rond mijn nummerbord kunnen lezen, komen anderdaags bij mij thuis op de thee, om kennis te maken met mij als zangdocente/therapeute. En vervolgens zing ik met ze, stel ik ze op hun gemak, probeer ik hun levenswaarde te verhogen met oefeningen waar ze meer mens van worden, lekkerder in hun vel komen te zitten, en dat allemaal doordat ik als spons, zo goed kan voelen wat de ander nodig heeft…

Dezelfde mensen…

Die ruziezoekende, gefrustreerde, geïrriteerde mensen….

Die hulpzoekende, eenzame, oververmoeide mensen…

Maar ga ik hier nou echt een spelletje van maken met “jij eerst”???

Of zal ik eerst beginnen???

Follow

De Helende Stem is een boek van Loucas van den Berg. Een boek over hoe je je menselijke stem kan inzetten om te helen, te genezen. Niet alleen het lichaam of de psyche maar wellicht ook de ziel… Mocht je voor zulk soort zaken openstaan.

Ik heb al vaak ervaren dat zingen een enorm emotionele aangelegenheid kan zijn. Soms is het dat echter niet, het kan kaal zijn en nogal nutteloos aanvoelen. Daarom sprak dit boek me zo aan. Achter in het boek staat een citaat van Barbara Marciniak, een medium dat informatie channeled van  “boven”. Ik heb geen idee hoe ze precies aan die tekst komt, want ik heb het oorspronkelijke boek niet gelezen, maar dit citaat is zo prachtig dat ik het hier even wil vermelden:

Er zal een tijd komen dat kinderen samen zullen komen en gebruik zullen maken van hun unieke telepathie om stille klank te maken. Ze zullen hun geest gebruiken om in andere dimensies van het bestaan symfonieën te scheppen. Ze zullen inwendig en uitwendig klank gebruiken om over de hele planeet samenklanken te scheppen als schilden van licht. De kinderen zullen in honderdtallen bij elkaar komen, en dan in duizendtallen, en ze zullen geleid worden naar dit collectieve proces van verbeelding. (Uit Onze levende bibliotheek: Aarde, lessen van de Pleiadiërs, Barbara Maciniak, Tera Thomas, Petiet, Tiel 1996, p. 202)

Ik kan ze gewoon zien staan! Wat een mooi beeld! Zelfs als je niet in de hele mambojambo gelooft dan is dit toch ontzettend mooi, al is het misschien maar fantasie…

De helende stem, Loucas van den Berg, ISBN: 90-202-4359-4

Follow

Klinkt Indiaas… en het betekent: De wereld is geluid.

Aha, dacht ik toen. Dat boek moet ik hebben.

Een boek dat over klank, geluid en muziek gaat en dit combineert met leven, levensritme, vibratie van alles, de wereld om ons heen, onze cellen, onze gedachten. Niet verbaasd mij meer sinds ik de cymatics studies heb gezien van Hans Jenny. Zie http://www.cymaticsource.com/ . Dat moet je echt eens zien! Je gelooft je ogen niet. En zodra je je ogen gelooft, ja dan weet je dat alles bestaat uit vibratie, uit geluid! Hele hoge vibraties heten “licht” maar het is eigenlijk niet zo anders dan geluid. Het zijn trillende golven. Op de een of andere manier kan ik het allemaal prima volgen, maar het is geen eenvoudige kost.

Het is wel heel inspirerend allemaal! En ik ben dan een zangeres, dus ik ben wel benieuwd, kan ik nog iets zinnigs doen met mijn stem? Iets meer dan alleen “mooi” zingen volgens de esthetiek van een of ander conservatorium of een andere oogkleppencultuur…

Nada Brahma, de wereld is geluid, een speurtocht door muziek, wording en bewustzijn van Joachim-Ernst Berendt, ISBN: 90-7010-465-2

Follow

Ik heb een klein boekje gevonden dat een schat aan woorden bevat, woorden die je kunnen helpen met mediteren. En dan bedoel ik niet mediteren op leegte, of mediteren op ontspanning… Ja, dat ook, maar ik bedoel ook mediteren op de meest uiteenliggende onderwerpen, het boek suggereert dat je zelfs de hele goddelijke bibliotheek van je ziel kan inkijken tijdens een meditatie.
Daar heb ik wel oren naar!

Vraag me niet waarom, maar het lijkt me enorm leuk leesvoer in die bibliotheek! Ik ben sowieso altijd al een erg nieuwsgierig aagje geweest en ik ben ook een enorme boekenwurm. De gewone aardse bibliotheek of boekenwinkel loop ik met gemak binnen, maar naar buiten lopen valt me altijd zwaar…

Er staan 50 meditaties in het boekje, maar volgens mij is het alleen in het Engels verkrijgbaar. Mocht je van mediteren houden en net als ik niet genoeg krijgen van wat er allemaal nog meer tussen hemel en aard is, dan kan ik je aanraden om dit boekje ergens op de kop te tikken en je te verdiepen in een meditatie. Verdiepen in jezelf, in de wereld, in je omgeving, in kunst, in … noem maar op!

Fifty spiritually powerful meditations, Margaret Rogers, ISBN: 81-7224-624-2

Follow

Dat klinkt misschien een beetje raar, behalve voor die mensen onder ons die na hun 60ste zijn gaan krimpen en met weemoed terugdenken aan de tijd dat zijn nog niet gebocheld of herniagevoelig waren…

Dit gaat echter over kinderen, een boek over kinderen, welteverstaan. Het boek heet: ‘vroeger toen ik groot was’ , vérgaande herinneringen van kleine kinderen, door Joanne Klink. ISBN: 90-259-4452-3

Het is een boek over kinderen maar niet helemaal voor kinderen, het is eigenlijk best zware kost. Achterin staat er een brief aan de kinderen zelf… Ik heb de brief gelezen en ik kon niet stoppen met huilen. Geen idee wat dat over mij zegt, maar het raakte me enorm. Het hele boek is verder gericht op ouders. Ouders van kinderen die bijzonder zijn, die dingen zeggen die je als ouder niet begrijpt, dingen die je maar al te snel naar het rijk van de verbeelding wegwuift.
Het boek gaat ervan uit dat de kinderen gewoon gelijk hebben. En dat vind ik nou eens een heerlijke opluchting. Ik zeg: MENSEN, LUISTER EEN KEER naar jullie kinderen… Die zeggen namelijk verdomde mooie dingen waar je verdomde veel aan kan hebben! En dat doen ze niet voor niets, dus doe er nou je voordeel mee!

Het is een prachtig boek om wakker te worden. Voor iedereen met kinderen, voor iedereen die zelf een kind was (of nog is, ergens diep van binnen) met wat meer fantasie dan goed voor hem was… Laat ik je zeggen, wie weet is die fantasie juist voor van alles goed… Houd het maar vast, koester het maar.

Een kind een kind laten zijn krijgt wat mij betreft een heel nieuwe betekenis in dit boek. Ik vier van binnen een feestje, want ook al komt het voor mij wat laat: eindelijk gerechtigheid! Haha! ; )

Follow