Een dik uur geleden was ik aan het surfen op het wereldwijde web. Aangedreven door vermoedens, voorgevoelens, ja, misschien zelfs wel door angsten, die ik deel met een groot deel van de wereld… Waar gaat dat heen met onze wereld? NASA zegt dat we nergens heen gaan.
Maar Nederland gaat wel ergens heen…
Vandaag gaan we namelijk met z’n allen naar de stembus om een vakje rood te kleuren, dus al eerder vandaag zat ik op het wereldwijde web uit te zoeken welke partij het beste aansluit bij mijn ideologie… Ach, iedereen weet dat ik in ieder geval naar links zal gaan en dat is niet eens zo belangrijk. Maar het houdt me bezig. Vandaag kleur ik een vakje rood, en morgen krijg ik de gevolgen op een presenteerblaadje! Maar welke gevolgen zijn dat?
Met alle berekeningen van het centraal planbureau weet je nog steeds niet hoe het met de wereld zal gaan de komende vier jaar… En de kamer, onze politiek, weet ook niet hoe het met de wereld zal gaan de komende vier jaar. NIEMAND weet hoe het met de wereld zal gaan de komende vier jaar… Ik heb van die nachten dat ik bezweet wakker word uit een onrustige droom waarin de ene ramp op de andere volgt… De zon die op de aarde stort en door de straten van een mooie stad in Noord-Brabant rolt… Maar ook meer gangbare zaken zoals vuurstormen, orkanen, overstromingen en aardbevingen… Ach, het is maar waar je je druk om maakt! Toch? Ik ga niet survivallen voor er iets te survivallen valt! Wat een onzin! Hoe dan ook, ik heb er geen DROL aan om over dit soort zaken te dromen… Mijn conclusie is: Het menselijk brein kan prachtige koppelingen leggen die misschien voor 100% waar zijn, maar of ze ooit werkelijkheid zullen worden? NIEMAND weet hoe het met de wereld zal gaan de komende vier jaar, ik dus ook niet.
Dus ik heb gewoon zo’n vakje rood gekleurd en ben daarna naar huis gegaan. Het survivalboek dat op het nachtkastje van mijn vriend ligt, heb ik rustig laten liggen, mijn wandelschoenen staan nog steeds onder mijn bed sinds de laatste wandeling, waar ze altijd staan (ik heb namelijk geen stinkvoeten) en ik ga eens rustig verder met leven, met werken en TV-kijken. Eerst nog even een kopje thee zetten.
Ik loop naar de keuken en draai de kraan open. Niets. Geen water.
Ik draai de kraan dicht.
Ik ben gewoon gek, of die kraan is kapot…
Kraan open… Er komt niets, nog steeds geen water… SCHOK. Ik heb net nog gezegd tegen mijn vriend dat ie geen ladingen water in moet slaan omdat ik het allemaal maar onzin vind… Had ik dat misschien beter niet kunnen zeggen? Wat is er aan de hand? Is het nu begonnen? Och, mens, denk toch eens normaal, zeg ik tegen mezelf en ik loop naar de voordeur.
Een seconde later bel ik aan bij mijn buurvrouw. “Heb jij ook geen water?” Zij heeft ook geen water. Ze heeft ook al gebeld met BrabantWater en er is een calamiteit. We zullen tot 24:00 zonder water zitten. Calamiteit, zegt ze, wat voor calamiteit? Mens, doe toch een rustig, ga naar binnen en zet een kop koffie, dat kan je wel gebruiken!
Met een kopje cappuccino in mijn handen val ik op de bank. Gelukkig zat er nog water in het koffiezetapparaat. Ik zet de TV aan, reclame op Ned 1… Een BN-er wordt uit zijn bed geschoten met een super soaker door een andere BN-er. “Dit is leuk!” Roept ie. Waar gaat dit over? De BN-er in bed heeft ook een super soaker en soakt op zijn beurt de ander nat… “Weet je wat pas leuk is…” beiden zijn nat en rennen de kamer uit. Een dolle boel.
Voor meer informatie wordt je doorverwezen naar www.kraanwater.nu.