Personalesse

Beste onderwijsbalie,

Ik heb van 29 van de 33 vakken die ik heb gevolgd in mijn bachelor psychologie en maatschappij officiële vakinhoudelijke beschrijvingen nodig met stempel en paraaf. Hoe kan ik daar aankomen? Bijgevoegd mijn cijferlijst…

Esther

—-

Beste Esther,

Je kunt hiervoor terecht in de bibliotheek. Daar kun je ze kopiëren…

Zuster Zondertijd

—-

Dus op een mooie vrije woensdag plan ik mijn uitje naar de UvT. Een middag moet toch genoeg zijn? Ik weet natuurlijk dat ik niet IN de bibliotheek mag komen zonder UvT pasje… maar ja… En ik weet ook dat ik daar niet kan kopiëren zonder UvT pasje… maar ja… Ik ga er maar eens heen. Even bellen dat ik eraan kom, helpt misschien. Goed… Daar gaan we dan.

‘Mevrouw, ik begrijp niet wat u nodig heeft…’
‘Vakinhoudelijke beschrijvingen… uit de syllabus.’
‘Die zitten in het depot, kunt u aanvragen…’
‘Eh…’

Uiterst behulpzame mevrouw helpt mij op weg in de computer, alles is tegenwoordig anders, schiet niet op… En ik vind de syllabi… En ik zoek de mijne…

‘Lukt het niet?’ Inmiddels sta ik weer bij haar balie…
‘Nee, het gaat maar tot 2004, en ik ben begonnen in 2005…’
‘Owh! Ik weet helemaal niet of we ze dan wel hebben!’

Na een korte dialoog met IT achtig magazijnmedewerker volgt de conclusie ‘hebben we niet’. ‘Waar moet ik dan heen?’

De studentenadministratie ligt tegenwoordig een kilometer verderop in het gebouw van de oude kunstacademie… Dat gebouw kent sluiproutes, maar ik ken ze niet. Dus moest ik grote cirkels lopen met veel trappen tot ik bij de ‘nummertjestrekker’ stond… en daar dan weer wachten… Dit alles om van weer een andere mevrouw te horen: ‘Wat heeft u nu nodig? Dat doen wij hier nooit, hoor… Wat heeft u nodig?’ Dat ging ook nog even overleggen. Slotsom volgde snel: ‘dat doen wij hier nooit’. ‘Wie zou dat dan wel doen?’

De onderwijsbalie van sociale wetenschappen ligt weer een kilometer aan de andere kant van het universiteitsterrein. Maar waar? Hoe heet die balie? Staat niet op de kaart. Ongerust kijk ik in het rond. Ik ben 2,5 uur verder… als ze nog maar open zijn… Waar moet ik heen?

Lichtend idee: Dat staat natuurlijk op internet. En ja hoor: Volg route O. Je hebt tegenwoordig routes. Er staat nergens waar ze heen gaan, maar ze zijn er wel. Dus ik volg route O, vind een soort balie, stap naar binnen en vraag of dit is waar ik moet zijn! En jawel! Dus ik opgelucht en blij. Voor mij zitten twee dames die duidelijk daar werken en in gesprek zijn.

Wat ik nodig heb…
Ik leg het uit. En ik zeg er keurig bij: Ik heb gemaild, een tijd terug, en toen kreeg ik de aanwijzing om dit bij de bibliotheek te regelen, maar die hebben het niet, en de studentenadministratie ook niet. Dus nu ben ik hier, en ik ga niet meer weg tot ik het heb, want ik heb het echt nodig.
‘Wat heeft u dan precies nodig? Ik begrijp het niet.’
Ik herhaal het verhaal…

‘Dan zit je hier goed!’

Dat zou goed nieuws moeten zijn, maar ik werd boos. Want waarom ben ik dan naar de bibliotheek gestuurd? Dit was op z’n minst vreemd… ‘Wie was dat dan, die zei dat je naar de bibliotheek moest?’ Ik noem de naam… ‘Dat ben ik!’

En daar bleef het vervolgens bij. Geen ‘sorry’, geen ‘ow, dat is raar’, of ‘dat is dom’… Niet eens een ‘ow’ zonder ‘dat is raar’… Niets. Ze staat op en pakt een paar boekjes, en zegt dan doodleuk: ‘Die gaan maar tot 2004… ‘Ik weet niet waar ik dan moet kijken.’

Wat denk je van online? Ja, natuurlijk online. Maar daar zou heel veel tijd in gaan zitten. Met een enorm negatief smoel telt ze de vakken waar ik een kruisje voor heb gezet op mijn cijferlijst… ‘Wanneer heb je ze nodig?’

‘Nu.’

‘Nee, wanneer is je deadline?’

‘Nu.’

‘Wanneer begint je studie?’

‘Zo snel mogelijk.’

Verwarring… Ik leg haar uit dat ik al een tijd bezig ben met kastje muurtje praktijken wat heel veel zaken betreft en dat ik daardoor telkens niet kan beginnen en dat dit het laatste is wat ik nodig heb… ‘Maar wanneer begint je studie dan precies?’ ‘Zo snel mogelijk, wanneer ik dat wil.’

De andere Zuster, die me al de hele tijd vies aankijkt en al tig opmerkingen tussendoor heeft gemaakt die ik hier maar niet zal herhalen zegt prompt: ‘Nou, dan kun je ook nog wel even wachten.’ ‘Je hebt een kopie van je cijferlijst van medio maart, zie ik, dat is ook al een tijd terug…’ ‘Je kunt niet verwachten dat iemand ineens van alles voor je gaat regelen.’

De twee Zusters  zijn het duidelijk met elkaar eens, maar ik ga nergens heen. Ik heb beloofd te blijven staan, dus ik doe dat. Ze pruttelen nog wat. Tot de eerste Zuster na nog een keer tellen zegt: ‘Ik heb hier helemaal geen tijd voor.’

‘Hm, nou ik heb de hele dag de tijd. Ik heb hier de dag voor genomen… Tis dat het niet bij de bieb kan, anders was ik al klaar geweest.’

Als ik niet had geopperd om het zelf te doen, op desnoods een computer in het hoekje achter ze, en als ik niet had aangedrongen dat ik het graag zelf wilde doen… Dan had ik ze nu nog niet gehad… Want toen de agenda tevoorschijn kwam was het vooral ‘Ehm’ en ‘Nee’ en ‘Ik zie geen mogelijkheid…’ Maar ik heb vet onbehoorlijk mijn poot stijf gehouden en er verscheen een laptop van de ICT en ik mocht het zelf regelen.

Maar dan nog de stempeltjes en de paraafjes… Of Zuster daar tijd voor had, en wanneer dan? Ze hoefde alleen maar elk blaadje te stempelen en er een krabbel bij te zetten… Zucht, steun, kreun… Misschien dat dat deze week nog ging lukken. Anders volgende week? Tja, tis wat, daar ben je dan afhankelijk van…

Dus een anderhalf uur later, na het opdiepen van alle beschrijvingen en een printactie bij een plaatselijke copyshop… Terug via route O, naar de Gezusters Zondertijd.

‘Ja, ik vond het best wel een beetje moeilijk hoe je hier zo binnen kwam stormen… Ik wil altijd iedereen helpen, maar dit vond ik niet prettig.’

‘Ja, je hebt gelijk. Ik was ook best stormachtig. Dat word je ook wel wanneer je overal wordt heen gewaaid.’

Stilte.

Follow

Of een achttal vrijstellingen…

Deel 1

Inmiddels zit ik hier met drie prachtige mapjes vol met kopietjes van diploma’s, cijferlijsten en vakinhoudelijke beschrijvingen van de vakken die ik heb gevolgd…

Het plan was: Een opleiding doen aan de LOI tot docent Nederlands aan het Voortgezet Onderwijs.
Ik ben eerst jaren bezig geweest met het overwinnen van allerlei vreemde obstakels, waarvan er enkele niet eens blijken te bestaan, maar nu was ik er dan toch echt klaar voor… Dacht ik.

Veel mensen zeggen: Wat moedig! Nog een studie beginnen en dan ook nog helemaal zelfstandig bij de LOI… Dat vraagt wel wat doorzettingsvermogen… En ik kan je nu al zeggen: DAT IS WAAR! (Maar ik ben nog niet eens begonnen…)

Wat ik wel heb gedaan is ‘gaan studeren’. En daar is meer moed en doorzettingsvermogen voor nodig dan voor de opleiding zelf, als je het mij vraagt.

Gewoon, zodat je even weet hoe zoiets in zijn werk gaat, op je bijna 35ste… Een vak leren. En ik ben nog nergens… Komt ie:

Stap 1.) Je ontdekt dat je vak (musicus, en docerend musicus ook nog) geen enkel zeker perspectief meer biedt voor de toekomst. Ok, je komt net rond, maar voor hoe lang? En ondertussen moet je een beetje op je energie gaan letten, doorwerken tot je 75ste, maar waar dan? Nou ja, niet realistisch. Herken het probleem: Nederland is geen land om musicus te zijn.

Stap 2.) Erken het probleem. Er moet dus iets veranderen. Eerst een paar jaar klagen tegen iedereen die je ziet… Tegen je ouders (die wel gewoon een huis hebben kunnen kopen op twee kunstenaarsinkomens, een huis dat nu meer waard is dan toen, wel te verstaan…), tegen je vrienden (IT’ers en anders soortgelijke exacte mensen, enne…  …docenten), tegen collega’s, tegen mensen in de trein… Klinkt als: Toen ik aan mijn studie begon waren er nog subsidies voor muziek, voor scholen, voor verenigingen, voor muziekscholen… dat ligt allemaal op zijn gat… en bovendien worden er veel te veel mensen opgeleid… Maar klagen is niet erkennen dat je een probleem hebt… Dus dat was stap twee, daar kwam ie: Ik moet zelf veranderen, want de wereld gaat het niet voor me doen, hoe stom ik dat ook vind.

Stap 3.) Prima, we komen er wel. Brainstormen. Wat dan wel? Daar zit je dan met je VWO en je HBO docerend musicus (dat geen onderwijsbevoegdheid blijkt te geven, ook al heb je wel onderwijskundige vakken gehaald en stage gelopen)… En wat heb je verder? Een onafgeronde propedeuse Nederlandse taal- en letterkunde, een bachelor Psychologie en Maatschappij… Niets van dat alles geeft uitzicht op een baan… Dat onderzoek je, dan weet je dat. Een mooie optie is een master Economische psychologie… maar dan werk je straks ergens waar je helemaal niet blij gaat zijn… Of dan Marketing psychologie? Of dan toch maar gaan coachen? Ja ja, zelfstandig zijn, dat was ik al, als musicus, en dat is geen lolletje… Nee, iets met zekerheid!!! Wat jammer dat ik al een HBO opleiding heb afgerond… De volgende kost me 8000 euro per jaar… Enige keuze is dus een master in het verlengde van mijn HBO of mijn universitaire Bachelor…

Kkrrrrrrrr….. WRONG!!!!!!

Na een jaar oriënteren en er niet uitkomen, informeer je bij mensen die zich hebben laten omscholen tot docent voortgezet onderwijs hoe ze dat nu hebben gedaan… Nou, een school zoeken die je per se nodig heeft, wiskunde dus, of Duits, of economie, en dan zorgen dat ze je daar willen houden en dat ze je scholing aanvragen bij het Rijk. Het Rijk heeft potjes. Mooi. Dus zoeken naar een vacature Docent Nederlands, want dat is het enige zinnige dat ik goed zou kunnen geven, en ook juist hetgeen dat ik graag geven zou… maar ja… Da gaat niet! Want in elke vacature staat: Alleen mensen met een onderwijsbevoegdheid kunnen solliciteren. Een jaar verstrijkt. Tot je via via via via via via per ongeluk iemand spreekt die zegt: Maar je mag een opleiding HBO voor in het onderwijs of de zorg altijd voor het lage wettelijke collegegeldtarief volgen, als je nog niet zo’n opleiding hebt… AH! Er is een regeling! Een hoop boosheid en teleurstelling verder, terwijl dit eigenlijk goed nieuws is, maar niet NA EEN JAAR, kom je bij de LOI.

Stap 4.) De LOI. Stap vier IS de LOI. De enige instelling waar ik met mijn avondbaan een deeltijd studie HBO kan doen om docent Nederlands te worden in het VO, is de LOI! Want ik moet overdag deeltijden… Tja! En laat dat nu net goed uitpakken! Want ze zijn klantvriendelijk. Ze nemen de telefoon binnen een paar minuten aan. Ze bellen je terug op afgesproken tijden. Ze geven je alle informatie die je nodig hebt en meer. Ze begeleiden je (ook in het klotetraject van het vragen van vrijstellingen dat volgt in Deel 2 van deze blog)… De LOI is top. En ik heb nog niets gedaan. Sorry, Fontys, UU, en UvT, maar daar kunnen jullie nog een puntje aan zuigen!

Maar wat blijkt? Bij de LOI kun je alle opleidingen altijd doen voor het tarief waarvoor ze het aanbieden, zij doen niet aan studies van 8000 euro, want ze zijn particulier… Ik had dus verdorie twee jaar geleden al begonnen kunnen zijn, en daar ben ik vier maanden geleden achter gekomen. RUK.

Stap 5.) Inschrijven. Nee nee nee… Dat gaat zomaar niet. Want, wijsheid is (de LOI kent de eigen tekortkomingen) eerst vrijstellingen aanvragen, dan heb je minder problemen met het terugvragen van het collegegeld, dat is dan namelijk meteen verrekend. Okay dan, doen we.

Deel 2

We zijn gekomen bij deel 2 van deze blog. Dat betekent dat het nu eindelijk over die verdraaide vrijstellingen zal gaan.

Dat is weer een heel aparte route. Die vele kromme wegen kent en uiterst vervelende blokkades in de vorm van juffrouwen achter balies…

De route loopt via de LOI naar alle onderwijsinstellingen waar ik de afgelopen jaren heb gestudeerd… De LOI wil namelijk diploma’s, cijferlijsten, werkervaring en vakinhoudelijke beschrijvingen… Is je aanvraag compleet dan gaat dat naar een sjieke onafhankelijke commissie, die beoordeelt of jij vrijstellingen krijgt. De LOI besteedt dit uit, want dat komt haar geloofwaardigheid ten goede. Goed plan.

Ik ken de commissie niet, die krijg je niet te zien, maar ik zou ze graag iets willen schrijven:

Lieve Commissie,

Ik ben het Fucking zat… Ik heb ALLES compleet en jullie vinden van niet, omdat ik geen Officiele Vakinhoudelijke Informatie heb met Stempel en Paraaf. Maar weten jullie ook dat de opleidingen die dingen niet eens bewaren? Dat je ze niet kunt krijgen? Dat niemand weet wie er mag tekenen en stempelen voor zoiets? Dat dit overbodig is gezien het feit dat je toch een cijferlijst hebt en dat je aan mag nemen dat Onderwijskunde onderwijskunde is en Middelnederlands middelnederlands? Zijn jullie dan niet allang blij met de grote moeite die ik heb genomen om bij alle vakken waar ik vrijstellingen voor aanvraag compleet te beschrijven wat ik heb gedaan en wat dat inhield? Neen. Jullie willen stempels en handtekeningen. Ik hoop Potdomme dat jullie het zullen lezen ook! Want ik heb er meer dan een maand werk aan gehad. Lees en geef me die vrijstellingen.

Hatelijke groet,

Esther

Dus… dat heb ik dan ook weer overleefd…

Ik verwijs de geïnteresseerde lezer vanuit hier graag door naar de volgende blog: De Gezusters Zondertijd. Dit is mijn satire op een dagje rondrennen op de UvT… op zoek naar tekstjes, stempeltjes en paraafjes…

Follow